Öyle bir keder sarsın ki etrafı mı,
karşı evin ışıklarına bakıp isyan edeyim.
Yanıtlanamaz “neden ben? ” soruları sorayım.
En ufak şeylerde hüznü görmek,
kendime pay çıkarmak işim olsun.
Sönsün ışıklarım, mumlar yakayım.
Masamda ay ve mum..
Kendimi karanlık hissedeyim
Ateşten sıcak,
damlarda ki kardan bile soğuk olayım.
Sadece kalemim konuşsun,
Ben susayım.
Şarkılar bana kalsın.
Fado’nun ilk notası olayım.
Kader şarkıları çalsın sessizlikte,
dağlasın, acıtsın canımı.
Nesneler, eski fotoğraflar,
zaman üstüme gelsin, hesap sorsun ama ben susayım..
Cesaretim olmasın, utanayım..
Öyle bir keder sarsın ki etrafımı,
kederden daha fazla keder olayım…
Kayıt Tarihi : 9.12.2004 09:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Funda Sağ](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/12/09/ben-keder.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)