Sensizliğimin bilmem kaçıncı inzivasına çekilmiş
Adını sayıklatırken kalemime
Ağarmış bir gözyaşı düşürdüm üzerine
Özür dilerim
Oysa ne güzel de yazmıştım seni
Öyle içten, öyle saf
Kalemim kendinden utanmıştı
Daha önce bir sen daha yazmamıştı çünkü
Olmamalıydın be hayat
Böyle olmamalıydın
Derken...
Bir şeyi fark ettim
Sınavdın sen
Evet
Benim sınavım
Sınanıyordum seninle
Artık dilimde değişti adın
Tövbe ve şükür oldun
Kalbim aklımı azad etti
BEN KAZANDIM...
10 Kasım 2012 - 01:30
Mahir UzunKayıt Tarihi : 22.1.2013 23:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!