Ben kayboldum onbaşı Şiiri - Ayşe Karsan

Karanlık bir satır aralığı
Kendi bedeninden firar
Bütün asilikleri örtmeye çalışan varlığım
Nereye kadar susabilirsin?
Ve ne kadar kaçabilirsin?
Her gün boş bir cesetle daha ne kadar bekleyebilirsin imkansızlığı.
Geçit yok.
Yollar sarp dimdik Aşabileceginden derin bu pusular.
Şimdi bu karanlıkta kalmakta acı verici gitmekte.
Terk edemiyorsun yalanda olsa hayallerini.
Bırakamıyorsun kaybolmaktan korkuyorsun yitip gitmekten. Yıllarca batakligina bulastigin ve tecrube edilegeldigin zor sorular
Ve bedelini hayatının baharıyla verdiğin yanıtları
Şimdi istersen ara
Yada arama
Bu yolun bütün misafirhanelerinde hasret var. Ayrılık ve ölüm .
Sustalı takılan ağızları dinlesen
Kim bilir daha neler ....
Ben kayboldum onbaşı
İlk altında oturduğum ve dallarında hayaller kurduğum ağacımı arıyorum.
Ya o bulacak bir gün beni
Yada ben tırnaklarımla bile olsa kazıyacağım bulana kadar her yeri