Ben Kaybolan Yalnızım Şiiri - Kürşat Hardal

Buz gibi bir oda,
Duman basmış havayı.
Bütün memleket burda;
Tavan gökyüzü,
Deniz pencere,
Parkeler kumsalım.
İşte benim yaşamım!

Çekilmez..
Eğrilmez ve bükülmez.
Tadı yoktur mesela,
Ne yemeğin ne çayın.
Anlaşılan o ki;
Ben kaybolan yalnızım.

Tam göğüs kafesimde,
Yüreğimin dört damar üstünde,
Bir şarapnel parçası !
O da ne?
Kan..
Akıyor ruhuma.
Kızıl değil, siyaha yakın.
Son ateşi isyana sayın.

Siz insanlar..
Anca paraya tapın.
Mutlak gelecek,
Hepinizin yok olduğu,
O kutlu akın !

Odam ısındı,
Hava açık.
Memleketi kaybettim,
Nereye gitti sanık ?

Merhaba :
Ben kaybolan yalnızım.
Size inat,
Kutlu akında baş muhafızım !