Ben Kaybettim. Şiiri - Nevzat Tan

Git istersen bir an önce
Sensizliğe doyayım,
İçimdeki kahrolası gururu,
Yıkamadığım keçi inadımı
Yüreği kelepçeli tutsağını,
Acıtırcasına kinimle
Öcümü alayım doya-doya.

Gidişin beyinde başlamışsa,
Yürekte bitmiştir tüm sevdalar
Ya da sebep neyse.
Benim için sen hep ilerdesin,
Belli ki gidiyorsun
Hayal dünyamın dışına.
Ne kadar da acizim sana ulaşmaya,
Ve 'seni seviyorum' demeye.
Sen hâlâ benim için vahasın
Aşk çölünde,
Susadım sana,
Ama gidiyorsun işte
Bu hikaye ise benim düşlerim...

Seni ilk gördüğümde
Düşünemezdim hiçbir şeyi
Zamanı tutmak isterdim avuçlarımda,
Bir kere 'özledim' derdim
Bin 'özledim' çıkardı ağzımdan
Anlıyormusun.

Biliyormusun aşkım;
İlk gördüğüm de seni
Oturmuşdun kıyıya
Kendinden emin,
Kar beyaz teninle güneşe rest çekercesine
Denize inat masmavi gözlerinle
Mavi ışıklar saçıyordun
Ve kayboluyordun derinliklerde.

Şimdi sen nerdesin, nerelerdesin.
Ahh.! aşk çölündeki vaham
Neredesin,
Hayallerim kurumuş gül,
Susamışlığımsa
Birlikteyken bile söyleyemediğim
İçimde bastırıpda köle diye
Sana açamadığım
Ve hergün yüklendiğim cariyelerim.

Hatıraların yakıyor şimdi
Koş,
Ulaşabilirsen susamışlığın pençesinde yine
Amaçsızca, koş...

Sen bunları bilmiyorsun, günahsızsın
Ben kaybettim...?