Ben kaybetmeye mahkûmum,
Tek tesellim.
Elime aldığım ucu yarı kırık kalemimin
Kâğıda döktüğü dizeleri...
Sessiz oyunların sinsi gölgesi;
Kırılan umudumun bir perdesi…
Şafağımın görünmeyen yüzünün
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
akıcı dizelerinizi haz alarak okudum.
Emek vererek ve göz nuru dökerek yazmış olduğunuz
bu harikulade şiirinizi ve sizi tam puan artı
ant diyerek yürekten kutluyorum.
Kaleminiz bir ömür boyu yazsın ve
ilhamınız bol olsun.Tebrikler...
Allah kimseyi kabetmelere mahkum etmesin dileklerimle sizi bu güzel şiir için kutluyorum. yüreğinize sağlık.
'ben','kaybetmek' ve 'mahkum' kavramlarının derin çağrılarıyla değişik göndermeler sunan bir şiir...Kutluyor,saygılar sunuyorum...
Şiir neye kime yazıldı bilmiyorum- birazda bana uygun düştü-yaşamda çok erken çok şey kaybettiğim- yada çok çettrefili hikayler başıma geldiği içindir bilmem-Umudu kırılmış sevdaya seviliye - bir kaybın bir yitmenin acısı kokuyor- dizeler hayattan koparıyor. yüreğinize sağlık- saygılar..
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta