Ben Kaybetmeye Mahkumum Şiiri - Mehmet Ç ...

Ben kaybetmeye mahkûmum,
Tek tesellim.
Elime aldığım ucu yarı kırık kalemimin
Kâğıda döktüğü dizeleri...
Sessiz oyunların sinsi gölgesi;
Kırılan umudumun bir perdesi…
Şafağımın görünmeyen yüzünün
Çaresiz ağlayan deniziyim…

Ben, kaybetmeye mahkûmum.
Elimde yanan yarı mumun,
Odamı aydınlatan küçücük
Işığında sabahladığım gözyaşım,
Yüreğime akan kanın
Zamanı donduran dertli eli…

Ben, kaybetmeye mahkûmum.
Zindanların karanlığında esir
Yüreğimin; anlamsız bakışlarında,
Kurtarılmayı bekleyen eli,
Yıldızların kayan ışığında umutsuz…

Ben kaybetmeye mahkûmum.
Güneşin bedenimi yakan gözleri,
Şakaklarımın yanan her telinde,
Söndürülemeyen alevin,
Şefkatsiz merhemi…

Ben, kaybetmeye mahkûmum
Viranemde esen ayrılık rüzgârının
Kırdığı; umudumun dalından düşen
Meyvemin; toprağa gömülen hayalleri,
Hatıralarımın çaresiz ağlaşan bakışları…

Ben, kaybetmeye mahkûmum.
Gözlerimin akan yaşı; resimlerimde,
Küle dönen ateşin dumanında kaybolan,
Vakitsiz göç eden martımın,
En sert fırtınalı denizlerimde,
Can çekişen kırık kanatlarının,
Anlamsız ezgilerindeki tek tesellim…

Ben, kaybetmeye mahkûmum.
Kararan semanın pençesinde
Kapanan göz bebeklerimin,
Birleşen kirpiklerinde akan,
Gözyaşımın son damlasında,
Yüreğimde kaybolan ruhumun,
Yavaşça musalla taşının başında,
Bekleyen bir serçesinin duruşu gibi,
İçene gömülen kaderimin,
Son yakarışında…
Ben kaybetmeye mahkûmum…