Ben kavafis Şiiri - Nevzat Kırkpınar

.

Hadi çocuk bırak oyunu gel içeri seni görmesinler 
çember çevirirken uçurtma yarıştırırken kuşlarla 
kumsalda ayak izlerin kalmış dün akşamdan 
hem kahkahalarınız duyulmuş ufuktan

Barbarlar bizi özler oğul, dostları kimi komşularımız
mevsim dönüşlerinde gelirler ama apansız
sigaya çekiliriz, nasılız nasılsınız nasıllar
yüzlerinde silinmeyen korkuyu hatırlatırlar 

O’nlar da kim anne nedendir bu telaş
hem terlemedim, henüz elim güneşe değmedi 
dağ yüzlü arkadaşlarım gelecekti birazdan 
deniz gözlü çocuklarla buluşacaktık 
sözleştik anne tanışacağız korkularımızla

Belli ki yanlış adres, ben özlemedim barbarları 
sokağın iki yakası iki jandarma 
babamı beklerken görürdüm onları, sanki onlar hep oradaydı
babam selam verirdi üstelik gülüp geçerdi önlerinden
ama jandarmalar uzun-uzun konuşurdu gölgeleriyle 

Beni bırak anne sen git
sokaklarda kaç kişi, sokaklar kol kolaysa
gözlerinde korku varsa bırak sileyim
rüzgar varsa önümdeyse arkamdaysa ve ne kadarsa 
şimşek varsa bana çarpacaksa kalkana duracaksa kapılar 
ama zorlanacaksa, bırak göreyim 
beni bu gece bekleme 

Ben kavafis anne,  şimdi nasılsın yalnızlığında  
barbarların yaşıyor mu ve bizim barbarlarımızdan 
daha mı acımasız daha mı çetin 
her gelişlerinde çocuklar anne diyor mu, anne!  

BŞ: takvim yaprakları için notlar 2/77