Ben Katil..* Şiiri - İsa Yılmaz

ben katil
bu sabah öldürdüm güneşi
artık doğmayacak ebedi
hem çiçekler de veda etmişti ona
karanlıkta açacaklardı bundan sonra
bir gün olsa da saltanatları
o olmadan yaşayacaklardı
ben de çiçeklere inat öldürdüm güneşi

ben katil
tükettim tüm insanları
odamdaki resimleri kaldırdım
kalbimin duvarları bomboş şimdi
hiçbir canlı nefes almıyor içimde
ne bir şüphe
ne bir korku
ne de bir gurur kaldı
aşık oluyorum sanki
renklerin en sahicisi karanlığa
ve insanların en masumu yalnızlığa
aşık oluyorum galiba

ben katil
bir tek kendime kıyamıyorum
belki de bu yüzden
en çok acıyı çeken ben
hiç kimseyi öldüremeyen
sadece kendini tüketen ben
işte bu yüzden nefret ediyorum kendimden
bana acı çektirenleri öldüremediğim için
kıyamadığım için onlara
en çok acıyı çeken ben
ben katil…