Ben Karanlık Sen Ayaz Şiiri - Tevfik Çilsoy

Merhabalar olsun sana
Karın koynunda getirdiği ayaz kadar.
Demir attım ve battım
Çünkü beklemekten usandım.
Kendi okyanusumun diplerinde
Ucu bucağı görünmeyen
Zifiri karanlıklara gebeyim.
Yorgunum
Yanımda olmaman değil
Kokuna hasret kalmak değil
Köşe bucak seni aramak yordu
Şiirlerimde hep sen anlatmak.
Zakkumdan odalara hapsettim kendimi.
Çıkışım yok, açım.
Ölüme beş kala susuzluğu var
Yüreğimde, çok derinlerde...
Özledim seni, sesini...
Çocuklara seni anlatmak istedim
Amacıma ulaştım, anlattım
Etrafı yeşil tavanı mavi.
Nacizhane bir mektepte.
Evet iyi bildin
Birlikteliğimizi geçirmeyi planladığım
Bozkırda anlattım seni.
Gelişinin haberinedir hasretim
Hiç bu kadar sıradanlaşmadım.
Hayat tablosu kaybetti rengini
Yağan yağmurlarda.
Bana bir siyah bir de beyaz kaldı.
Dedim ya işte
Biri diplerdeki karanlığın siyahı,
Diğeri üşüten ayazıyla
Karın beyazı.

(02:26/Karanlıklar Kenti)