Ben kaldım Şiiri - Yusuf Sinan Berber

Herkes gidiyordu,
Ben kaldım,
Sevindim,
Yetindim kalanlarla,
kalmayanlara da, sevindim,
Dar ağacın da bütün masumluklar,
Bütün iyi niyetlerse suikastli,
Sevdanın uçkuru suistimalli,
Adı örtük Sevdanın,
Sevdanın altı çıplak,
Bazı günahlara girilmeli,
Bazı sevaplarsa gereksiz,
Bir çiçek sevdim,
Adını unuttun;
O da bir buhrana sevdalı,
kendisi, zaten mevsimsiz
Nereye bıraktım kendimi,
Kim aldı yalnızlığımı,
Kim yere çaldı belirsiz,
Kimse gibiyim herkesin içinde,
Herkes kadar, herkesten çok,
El kadar bir yel aldı aklımı,
Ne kadarı varsa,
bütün Haziranların sıkıntısın da ruhum
Ve soğuk taşlar öpüp soğutuyor,
anlımın stabilize çoprafyasını,
İçim, yetenekli bir sanatçının içinde şekilsiz,
Halsizliğime çare yok,
Ardım, bir hafızanın umursuzluğun da silinmiş,
Arzım yok,
Ahtım yok,
Ahım yok,
Yok oğlu yok ulan,
Yok oğlu çok!