Ben Kaldım Şiiri - Hacı Ahmet Çabuk

Ne sevdalar yaşadım,
Hepsi durur içimde.
Bir yanımda boşluk,
Bir yanımda yıkım var.
Kalburüstü duygular,
Alelade hüzünlere karışır.
Ayrılığa küsen gönlüm,
Yalnızlıkla barışır.
Kayıplarım büyük,
Acılarım tarifsiz.

Sözün gitti.
Yüzün gitti.
Hüzün gitti.
Ben kaldım.

Yeni başlangıçlar,
Yeni ümitler derken,
Baş başa kaldım, kendimle.
Rüzgâr gibi günlerin,
Buz gibi saatlerin içinde,
Güneş yanığı tenimde,
İzi kaldı sevdanın.
Kendi çoktan kayboldu,
Sözü kaldı sevdanın.
Kırık dökük cümlelerle,
Düzensiz şiirlerde.
Yenik düştüm her şeye,
Kavgalıyım hayatla.

Geçim gitti.
Biçim gitti.
İçim gitti.
Ben kaldım.

Düşkünüm şimdilerde,
Düştüğüm yerlerdeyim.
Olduğun yerde yokum,
Olmadığın her yerdeyim.
Kaç kez istedim ölmeyi,
Kaç kez düşürdüm;
Hayatı elimden.
Yalnız şehirlerde,
Zamanın zehrini içtim;
Aşk ilâcının,
Yan etkisiydi, ayrılık.
Öldürmeyen ama
Ölümüne zulmeden.
Gel gülüm şimdi,
Gel de al! Bu hayatı elimden,
Ne yapsam sığamıyorum sensiz,
Bana büyük üç beden.
Canım çıktı çıkacak,
Derinde durur sızım.
Sor, kime sorarsan,
Nerden baksan yalnızım.

Zulüm gitti.
Gülüm gitti.
Ölüm gitti.
Ben kaldım.