"Ben Kadınım"
...
Yeryüzünde bulunan her insan,
yaradanın verdiği canı,
bir kadından emanet aldı.
Bu emanetine,
canice ihanet edilen kadından,
bahsedelim mi biraz?
Hani bu yolda,metrobüste,
iş yerinde,barda,cafede,
sokağın orta yerinde,
sosyal medya da,
taciz edilen kadından.
O saatte orda ne işi varmış,
Mini etek giymeseymiş,
kahkaha atmasaymiş diye
yaftaladıkları kadından.
Dayak yiye yiye öleceğim korkusuyla,
eşinden boşanamayan kadından.
Var olmanın bedelini
canıyla ödeyip,
kravat taktığı için,
katilinin
ceza indirimi aldığı kadından.
Ben Kadınım!
Ufacık elleriyle,dünyayı
omuzlamak zorunda bırakılan.
Hayallerine aldırılmayan.
15 yaşında evlendirilip,
adı çocuk gelin koyulan.
Öldürülürken bile,
saat,mekan mazereti aranan.
Dünyaları sunsam da,
dünyanızdan dışlanan,
Kadınım ben !
Her şeyden önce,insan olan.
Ben Kadınım!
Kazanana kadar,
her yolu denediğiniz.
Size inanmam için
binbir takla atıp,
sabahlara kadar dil döktüğünüz.
Sevdanızın büyüklüğünden bahsedip,
uğruma intiharlardan söz ettiğiniz.
Hani uğruna uzun yıllar
ceza yattığınız.
Sözde,
namusundan sorumlu olduğunuz.
Sonra,
namussuzlukla suçlayıp
gaddarca canına kıydığınız.
Ben Kadınım !
Erkek egemenliğinizde,
hep en sonda tuttuğunuz.
Aman okula giderse
koca bulur diyerek,
eğitimden uzak tuttuğunuz.
Kadın kısmı çalışır mıymış?
Kırsın dizini ,
otursun evinde diye diye,
iş hayatina yakıştırmadığınız.
Saçma sapan törelerinizle,
berdellerle soldurduğunuz.
Toplumda,siyasette,
kurumlarda
haklarını yok sayıp,
görmezden geldiğiniz.
Yıprattığınız,susturduğunuz.
ayıpladığınız insanım.
Ben Kadınım!
Evine erkek arkadaşı
geliyor diye,
adını çıkardığınız.
Dul olduğu için,
ona karşı her hakkı,
kendinizde gördüğünüz.
Hani sevişmediğinde,
kezban dediğiniz.
Seviştiğinde ise kaşar dediğiniz.
Sırtından sopayı,karnından çocuğu
eksik etmeyeceksin dediğiniz.
Reddettiğinde,
zorla sahip olduğunuz.
Sonra tecavüze uğradığı için
utanmasını beklediğiniz.
Ülke koca bir
kadın mezarlığı oldu.
Nasıl rahat uyuyorsunuz?
Cennet annelerin
ayaklarının altında diyen bir dinin
toplumu değil misiniz siz?
Sizlere rabbinizin
en değerli armağanı olarak,
öğretilmedi mi kadın?
Yaşama hakkını,
elinden alacak kadar
gözünüz döndüğünde;
kadının her şeyden önce,
bir insan olduğunu
ne unutturdu size?
Ben Kadınım !
Yaşadığım her seyin hesabını,
ancak kendime veririm.
Bende olmak istediğim saatte,
olmak istediğim yerde olurum.
Benim hayatım,
benim itibarım
Benim onurum;
sizin dişlerinizin arasında
öğütebileceğiniz bir çerez değil.
Ben Kadınım!
Sizin fantezi dünyanızda,
bir obje değilim ben.
Bedenimde, hayatımda,ruhumda
sadece benim!
Ben Kadınım!
Benim aşkımla,
ürettiklerimle,
hayata kattıklarımla
güzel bu dünya.
Ben Evladım!
Ben Anneyim!
Ben Kadınım!
Tüm bunlardan önce,
İNSANIM!
Korkmadan yaşamak,benim hakkım!
Nefes almak benim hakkım!
Ölmek istemiyorum!"
Yeter Artık!
Birisi dur desin olanlara!
Canice katlediliyoruz!
ÖLMEK ISTEMIYORUZ.
...
20.03.2021
"ESRA NİZAM”
Kayıt Tarihi : 22.7.2025 05:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!