Ben Kadınım Şiiri - Osman İncelerli

Âdem’le başlar benim yasaklı şiirim
Bir elmaydı sebep yeryüzüne inişim
Umudun adıdır hiç batmayan güneşim
Aşkından gün yüzüne çıkan kardelen benim

Bir ihtiras uğruna ateşlere atıldım
Prangalar takılıp pazarlarda satıldım
Kız çocuğuyum diye herkesçe hor bakıldım
Dayıya giderken gülümseyen ölüm benim

En güzel beyaz ışıldar siyahlar içinde
At üstünde giderim beyaz allar içinde
Bir fiyat biçilir cismim paralar içinde
Sessizliğin çığlığı atılan zılgıt benim

İki büklüm olup dizinde uyutur seni
Yüce dağlar gibi zirvesinde tutar seni
Öpmesine doyulmaz içine çeker seni
Gönlünün tahtını oturtan sevgi benim

Evinden ayrılıp ellerine kına yakmış
Yârim diyerek mavzerine sarılıp yatmış
Attığı her kurşundan sonra bayrağa bakmış
Üzülme sen hilalim yanındaki yıldız benim

Uykusuz gecelerde kan çöker gözlerine
Dayanması zor, söz geçiremez yüreğine
Kâh anne, kâh baba, kardeş olur bebeğine
Ayaklarının altındaki o cennet benim

Yağmurda ağladığımız belli olmaz bizim
Gülerken etrafa yaydığımız ışık bizim
Duvarlar yoldaşıdır, bekleyen ömür bizim
Penceresinden süzülen ay ışığı benim

Kahpe pusularda hayatımız kararmasın
Sevdanın baharında çiçeğimiz solmasın
Artık bundan sonra geriden gelen olmasın
El ele tutuşup yürüyen çağdaşlık benim

Perçemin saklar seni ürkek ceylan yavrusu
Tüten ocağı, mutlu yuvası tek arzusu
Yaratılanı hoş görelim, yok batısı doğusu
Renkleriyle cilveleşen Anadolu benim

Orkideyi yaşat ki bal arısı utansın
Bütün renkler gökkuşağı altında toplansın
Omuz omuza haydi halayımız başlasın
Türkülerin kardeşliği eşitlik benim

Var olma savaşı verdik yüzyıllar boyunca
Direnmenin gayesi yaşamaktır insanca
Yüzüncü yılın aşkına ülkemdeki gonca
Ebediyen solmayacak demokrasi benim

Cumhuriyetin mimarı Mustafa Kemal’i
Halide’yi, Sabiha’yı daha nicesini
Yaşama arzusuyla çarpan her bir sineyi
Dünyaya getiren anne benim, kadın benim