Ben kadınım, duyulmadı benim sesim
Farkedilmedi çığlıklarım
Karanlıklara, ışık oldum da
Kendi karanlığıma, çare olamadım
Ben kadınım, bir adım geriydi hep yerim
Bir ceylan gibi mazlum ve ürkektim
Hayaller bile yasaktı, suskundu yüreğim
Sevgi görmesem bile, sevmekti görevim
Ben kadınım, ne fidanlar büyüttüm, gözyaşlarımla
Her derde göğüs gerdim, gülümsedim inatla
Kader acımasız, dertleri hep bana sundu
Sen kadınsın dedi, yerini bil, çekil kenara..
Kayıt Tarihi : 31.7.2012 13:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İlknur Arslan](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/07/31/ben-kadinim-26.jpg)
Farkedilmedi çığlıklarım
Karanlıklara, ışık oldum da
Kendi karanlığıma, çare olamadım
Sessiz çığlıkların sesi olmuşunuz, Yüreğine sağlık, sevgiyle kal hoşça kal
TÜM YORUMLAR (1)