Ben Kadınım Şiiri - Elife Ergan

Tek istediğim kırmızı gül,
Yapraklarına savrulabilmek
Kadın İrem bağlarına
Cennetine, patikasız yolculuğa!

Azgın sularda emek veren
Analarımızın kurtuluş savaşına
Ağlamak,
Yapayalnız kalan kadın yanımla!

Her defasında damlalarıyla
Okyanusa ulaşan
Dalgasıyla çağlamak
Kadın mısın vah diyenlere!

Avazımız çıktığında haykırabilmek
Kadın olarak dünyaya evrene,
Ben kadın olan kadınım kadın
Diyebilmek!

Gül yapraklı ellerle
Erdemler saçabilmek…
Kadersizler ordusu kalamasın
Kadınsın kadın anasın!

Kadın tebessümüyle gülebilmek
Arlı kadınlar olup iffetsiz sanılan
İftiralar atılan,
Gizlerinde kaybolan

Sırası geldiğinde
Ayağınla basabilmek
Dağın eteklerinden tepelere kükreyen,
Hatta yerin altına!..

Gömmek isterken pes etmeyen
Kendi küllerinden doğan
Bildiğim çözümler,
Yobazlık dayatmasından kurtuluş!

Avazımız çıktığınca bağırmak
Kadın mısın vah diyenlere!
Evet doğru kadın olan KADINIM
Öldürdükçe yeniden dirilen!..

Elife Ergan (Elifçe)