Ben isterdim ki Şiiri - Abdusselam Gidici

Ben
isterdim ki
dikenli güller
elini kanatmasın
Ürkütmesin seni güzelliğinden
Gözlerine
Kızıllığını yansıtsın

Ben isterdim ki
Acını
hüzne boğmasın hayat
kırılganlığını toprakla kapatsın
Sevincini sonsuz sürsün

Ben isterdim ki
doğrular seni
Yalanlardan sakınsın
ve
gerçeklerin yalnızlığa açıldığını
söylesin

Ben isterdim ki
İçinde çürüttüklerini
Bahar yağmuru
Alıp götürsün
dikmediğin fidanları
kara kılsın

Ben senin için çok şey isterdim
O kadar çok şey isterdim ki
Kendimi
yaşadığım yalnızlığı
unutuyorum
seninle çoğalıyorum
geceleri
sabahları
uykuları
seninle yaşıyorum

Ben isterdim ki
Yıldızlar oyuncak olsun sana
devinsin etrafında
parlak
göğsünü
gök yap onlara

gül ve durma canımın içi
sensin neşenin sesi
Ben isterdim ki
gülüşlerinin sesini
tüm evren duysun

İpeklerden saracağım belini
İncitmek olmayan bir hayatı
dokuyacağım sana
Ben isterdim ki
İpeklerin alaca renklerden oluşsun
bürüsün tüm vücudunu
dantelleri köhne kumaş

Ben senin için çok şey isterdim
O kadar çok şey isterdim ki
Kendimi
yalnızlığımı sevdim