Zaman zaman ağlarım karanlık köşede..
Çünkü benim bir ailem yoktur...
Yaptığım yanlışlar için dayak yiyince..
Yaşamak benim için bir suçtur....
Ölümümü bekleyen biri olunca..
kaderi hesaplamak çok güç olur..
Yaptığım yanlışları ben de görünce..
Kara gözlerim hep dolu olur...
Fırtınayı yalnız geçirdikçe..
Üzüntü ıssızlığın pençesi olur..
Fakirliğimi her gün farkettikçe..
Yüreğim sevgisizlikle dolup durur...
Ya kalbimdeki yıpranmış, daralmış köşede
Sözlerimi duysa herkes keşke..
Ben istenmediğimi bu hayatta bilince....
Dünyadan çekip giderim inan öylece
Kayıt Tarihi : 25.9.2006 20:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ebru Safir](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/09/25/ben-istenmedigimi-cok-iyi-bilirim.jpg)
Yaşını bilmiyorum ama içimden öyle geldi ve evlat diyorum..nedir bu ümitsizlik nedir bu figan. Bak eylül hüzün barındırır ama çık güneşe, bir serçeyi gözle, bir çiçek kokla vede inadına yaşa be çocuk, inadına..sevgiler.
TÜM YORUMLAR (5)