Ben İstemedim ki Şiiri - Birol Çelik

Ben istemedim ki bu dünyaya gelmeyi.
Büyümeyi ben istemedim
Gökyüzüne saldığım uçurtmayı
indirmeyi
ayçiçek saplarından yaptığım
oyuncak atları
bırakmayı
çocukluğumdan vazgeçmeyi
ben istemedim ki
Sevmeyi
beklemeyi
ümit etmeyi ben istemedim ki

Her gece
düşlerimin balkonuna çıkıp
dört bir yandan esen yellere karşı
beynimi siper etmeyi
düşmemeyi yükseklerden
ve direnmeyi
ben istemedim ki

Benliğimin arkasında sakladığım
bütün güzelliklerin
bulunup ta
dilim dilim doğranıp
lime lime edilirken
sancılarımın
gözlerimde büyümesini
yüzümde belirmesini
ben istemedim ki

Aşk kirli bir atkıydı
Apansız boynuma dolandı
Küflü düşlerin arkasında
gizemli bir mahkumdum
artık
Gözkapaklarımdaki cennete
tutuklu kaldım
iğrenç bir manzara
takıldı beynime
Kustum
Bu kusmayı ben istemedim ki

istemediklerimi buldum hep
hiç aramamıştım
Oysaki
hiçbirini
Kara bir göz
Kara bir saç
Kara bir yol
Kara bir sevdaydı
payıma düşen
Bu karalığı ben istemedim ki

Düşünmemek için içiyor
Unutmak için
yollara vuruyorum kendimi
Kabir sancıları acıtıyor dudağımı
Çirkin kelimelerden
edepsiz cümleler kuruyorum
Düşüremiyorum korkuları
Seni aklımdan çıkaramıyorum
Piç saatlerle yaka paçayım
Ortalık kan revan
Kimseler görmüyor
Çığlıklarımı
kimseler duymuyor
Bu gizemli hali ben istemedim ki

Bi anam hissediyor olup biteni
Sıkıldıkça gelip öpüyor gözlerimden
Öptükçe ağlıyor
Ağladıkça öpüyor gariban
Dualar katmer katmer
Bu perişanlığı ben istemedim ki

Düzen bozuldu
maviye girdi karalar
alt üst oldu
bakışmalar anlamsız
Bu olmaları ben istemedim ki

Düştüm
Düştükçe düştüm
Düştüm kanadı bütün duygularım
İstemediğim bir derdin oyuncağı oldum
Kırıldım
Kırılmaları ben istemedim ki

yazamıyorum
konuşamıyorum
Bu susuşları ben istemedim ki