Ben İstemedim Anne Şiiri - Sıdıka Emek

Ben istemedim anne, ben istemedim
Ben isteyerek dünyaya da gelmedim
Benim tercihim değildi yani
Gerçekten bu dünya fani..!
İlk annemin kokusunu hissettim
İlk annemin göğsüne yattım
İlk annemin ağzının tadını tattım
İlk annemin gözlerine baktım.
İlk adımımı annemin sayesinde attım
Anne-baba demeyi annemden öğrendim
Hece hece konuşmayı, arada gülmeyi
Yani her şeyi annemden öğrendim.
Sonra sokakta top oynamaya
Bisiklet sürmeye başladım.
O gün yine annemi dinlemedim
Koştum sokağa..!
Bir oyana, bir bu yana
Durmadan sürdüm bisikletimi
Arkadaşlarımda peşime takıldılar.
Ben sürdüm onlar peşimden koştular!
Birden sesler duydum
Dumanlar yükseliyordu havaya
Arkadaşlarım hepsi bir yana düşmüştü!
Gözlerim karardı.
Ne olmuştu bize..?
’'Her taraf kapkara’' diye bağırdım
Canım yanıyordu.
Herkes kaçıyordu.
Sesler yükseliyordu.
Kimi koşuyor, kimi ağlıyordu.
Annemin sesini duydum.
Yine tutmuştu elimden
’Oğlum’diye bağırıyordu.
Yine yetişti imdadıma.
Ama, gelmedi bir şey elinden!
O an geçtim kendimden
O caniler var ya o caniler
Canımı aldı benden
Neden yaptılar ki
Bizim suçumuz neydi
Dünyaya gelmek miydi?
Top oynamak,
Bisiklet binmek miydi?
Daha okula gidecektim
Öğretmen olacaktım
Ama olamadım.
Neden?
Niye geldim ki dünyaya ben
Niye anne
Ben mi istedim?
Hayır;
Ben istemedim.
Bu canilerin yaşadığı hayatı
Asla istemedim;
BEN İSTEMEDİM ANNE
BEN İSTEMEDİM