Ben İstanbul'um Şiiri - Sibel Maral

Merhaba,
Ben İstanbul'um,
Hani, geçenlerde sokaklarından geçtiğin şehir
Kaderine ortak ettiğin
İsyanlardayken bile hep sevdiğin şehir
Tanıdın değil mi?
Bak şu binalar var ya! Alfabemin harfleridir
Ben bir şiirim, sokaklar mısralarım
Fatih, Eyüp, Ümraniye, Beşiktaş, Üsküdar...
Daha bir sürü çocuklarım var, saymakla bitmez
Gündüzleri uslu, geceleri haylaz çocuklar

Biliyor musun?
Melekler en çok benim resmimi çizermiş gökyüzünde
Öyle söyledi martılar
Şu dünya bahçesinde en güzel bitki benim

Ben İstanbul'um
Hayatı avuç avuç yaşadığın,
Bir tutam çiçekte, mevsimleri kaybettiğin şehir

Ben, gözlerindeki şehrin yansımasıyım
Sen ise gözlerimden taşan insan

Geçmişin elleri geleceğimin ceplerinde
Sende varsın söylediğim şarkıda,
Sen, o, hepiniz varsınız rüzgarımın fısıltısında
Taşım toprağım altın
Ama,
Altın suyun yerini tutmuyor, bir çiçeğin büyümesinde
Kapıları yokluyorken hasret dolu gönüller
Çaresiz kalıyorum

Ben İstanbul'um
Sen ise çığlığımsın

Söyle şimdi kim İstanbul?