Ben İstanbul’da, İstanbul bendedir…

Bir martıyım Boğaz’daki kapıları geçip
Marmara’ya giren…
İstinye’nin yokuşu, Sarıyer’in coşkusu
Kanatlarıma vururken
Bebek sırtlarından yayılır
Bir İstanbul kokusu…
Beni geçip de bulutlara yükselir
Ben İstanbul’da, İstanbul bendedir…

Kızkulesi, bu şehrin abidesi
Yaşanmış ve de yaşanacak sevdaların
Ayakta kalan şahidi…
Üsküdar Beşiktaşla bakışırken
Sirkeci Kadıköy’e göz kırparken
O Gözlerde bir kirpiktir Kızkulesi

Bir bulutum Marmara’da
Sandallar balık toplarken Kumkapı’da
Ayasofya yakınlaşıyor bana
Sultanahmet el sallarken
Mimar Sinan’ı hissediyorum derinden..
Hiç gitmemiş, asırlardır yerindedir
Ben İstanbul’da, İstanbul bendedir

İlahiler dolaşırken Eyüp Sultan’da
Bir aşk yaşanır mey’lerin sesinden
Asırlık taşlar dimdik dururken Balat’ta
Bir tarih sesi gelir Galata Kulesi’nden
Beyoğlu o tarihin içindedir
Ben İstanbul’da, İstanbul bendedir…

Sultanlar şehri, unutulur mu Şehremini
Topkapı’dır İstanbul kalesi
Ulubatlı’nın diktiği sancak
Mahşerde yıkılır ancak
İstanbul, bu kalenin gölgesindedir
Ben İstanbul’da, İstanbul bendedir.

Yeditepeli şehir, şairlerin ilhamı
Şiirleri şiir yapan dizeler
İnip çıkarken notaları
Gönüller bir martı misali İstanbul’u gezer
Her göz kırpmada bu şehri öper…