Ben insanda ne buldum? Şiiri - Ömer Çeti ...

Ben ki bir insanın seyrine durdum,
Bir alemden bir aleme yol buldum.
Hammaddesi kemik,et ve kan idi,
Dille tarif olmaz,türlü hâl buldum.

Bir baksan ağlıyor bir baksan güler,
Bir baksan acıyla kendini biler,
Birde bakmışsın ki çiçeğe döner,
Arıyla insanda petek bal buldum.

Isıcakta yanar soğukta üşür,
Bakarsın Dünyayı sırtında taşır,
Aklı ermeyince kafasın kaşır,
Sırrın açamayan onu lal buldum.

Bilmem ne tarihde yola koyulmuş,
Nice sıkıntıyla mertebe bulmuş,
Ağzınaca işte dert ile dolmuş,
Bir çıkar uğruna kula kul buldum.

Asıl görevini hesaba katmaz,
Şeytana uymuştur Hak sözün tutmaz,
Bazende coş olur seherde yatmaz,
Seher bülbülünde şakır dil buldum.

Ömer Çetinkaya kulluğun gördü,
Öveceğim derken kendini yerdi,
Yüreğim çok katı (AĞLAMAM) derdi,
Onu gözlerinden çağlar sel buludum...

03.01.1992