Ben İnsan'ım Şiiri - Cemal Karsavran

bir merhabayla başladı
sevda.
tanıştık, paylaştık
ortak noktalarımızı
eşitti pay ve paydalarımızda

uyumlu bir ikiliydik
sevdik.
tutku olduk kısa zamanda
coştuk çisi çisi yağmurlarla
estik deli rüzgarlarla
bahar olduk.

doğdum seninle; yeni bir dünyaya
özlem oldun.
alışkanlığımdın
sesinde sesimi buldum
seni buldum
sevdim.

her gün doğuşuyla
benimle doğdun
aklım gibi aklımdaydın.
seni yazdım bulduğum her kağıda

Gözlerim çakılı kalırdı bekleyişlerime
baktığım yerde buldum
bakışlarımda.
lal oldum konuşmadım kimselerle
seni bildim.

kör sağır dilsizdim
yokluğunda.
güldüm; ağladım seninle
erkekler ağlamazmış
yalan.

günlere sığmadın
gecelere taşıdım
yıldız olup düştün yastığıma
uykusuzluklarım oldun; düş oldun

çocuktum seninle düşlerimde büyüttüğüm.
ekmek oldun su oldun
hava oldun
nefes alışlarımda.

senden bir şeyler vardı
sen vardın her anımda
anlatılmaz, yazılmaz
sığmazsın kelimelere
ruhumdun.

beklentim olmadı
sevgiden asktan başka
başımı yasladığım omuzdun yalnızlığımda
ilk defa kokladığım gül
bensizliğimde ben.

ısrar etmedim her şeyde
özlemlerime zincir vurdum
sorumluluğumu bildim
sevdim
aşkım; sevgilim, canim dedim
seni sevdim.

anamın aksütü gibi
sığdıramadım sevgini yüreğime
dayanamadım sormalara
insan gibi sevdim
kıskandım.
ben insanim