Ben İnsan Şiiri - Adnan Şerifoğlu

Acılar...acılar...çöreklenmiş içime kara yılanlar
Avuçlar açmışım haydutların yabanına şehirler ortasında
Yar diye sokulmuşum renkli kahpesine muharrik yalanların
Sonra oturmuş ağlamışım masumiyete yüz çevirdiğim günlere
Oh olmuştur bana şüphesiz hak olmuştur başımı vurduğum bu kayalar

Değerler katmışım değersiz çarşısına bezirgan olanlara
İğneler başkasına çuvaldızlar hep bana batmış derin kuyularda
Cinler şeytanlar vesvese verenler arasında kalmışım hiç yoktan
Koruganlarım yok edilmiş,zaptedilmiş alınmaz kalelerim
Bir bir düşmüş süngülü askerlerim yerle yeksan olmuşum

Dostlarım doğramışlar beni Kirmani kılıçlarla al güller açmışım
Düşmanlarım da gezinmiş rüsvay kulluğumun hazandan bahçesinde
Kafirden merhamet dilenmişim Allahsız mabetler önünde tüm vakitlerde
Çırılçıplak olmuşum,anadan üryan soyulmuşum,bütün kapılardan kovulmuşum
Kışlarda zemheri,gecelerde ayaz,öteler yurduna uzanan ellere kargış
olmuşum

Bütün bunlardan önce ve sonra insan olmuşum...