Ben İnanmadım Şiiri - Gürsel Gözütok Sükuti

Gözden ırak olan gönülden ırak
Olurmuş dediler ben inanmadım
Aşk fakirini de gam ile merak
Alırmış dediler ben inanmadım

Bilir isen sekizini beşini
Kimse oynatamaz iman taşını
İrfan noktasında herkes eşini
Bulurmuş dediler ben inanmadım

Ne sebep döndürür koca dünyayı
Gündüz güneş gece yıldızı ayı
İnsan okumayan yüce Mevlâ’yı
Bilirmiş dediler ben inanmadım

Ne melek ne kâhin ne kul aklıdır
Bir nokta içinde âlem saklıdır
Hüküm Müteşabih söz yasaklıdır
Belirmiş dediler ben inanmadım

Gafil olma her halini yazarken
İğneden ipliğe hesap süzerken
Mecnûn Leyla diye çölü gezerken
Delirmiş dediler ben inanmadım

Ayık gezmez Cemalini görenler
Fena fillah olur sende yârenler
Sıdk ile cânana gönül verenler
Ölürmüş dediler ben inanmadım

Ey Sükûti kul aşk ile yanar da
Bülbül olur daldan dala konar da
Âşık olan yârdan uzak kenarda
Kalırmış dediler ben inanmadım