Ben'im Bile Affetmez Seni.

Başka yüzlerdeki sahte gülüşün ilk kurşunuyum.
Benim ben'im. O, alnımın orta yerindeki küçük, koyu ihanet.

Bilir misin, o nokta, senden kalan tek yara izi. Her ayna karşısında öksüz bir öpüşün ağırlığı.

Bu yalnızlık ki; yüreğime gömülmüş kızıl bir kor. Ve ben, o koru söndürmek için ölümü beklerken; Sadece bir an çıkagelsen, gülüşün bir şok dalgası gibi çarpıp gözlerime, uyandırsa bu kör ve uyuşmuş hissizliği.

Ve çek ellerini. Saç diplerimdeki o koku, artık parmak izi değil, bir delil.

Saçlarım değil, Ben'im bile affetmez seni.

bir yokluğa adanmıştı hayat...yokluğun içinde yok olduğunu bilmeden...