Ben İlgilenmiyorum Şiiri - Mehmet Zafer

Gidişinin üzerinden kaç mevsim geçtiği
umurumda değil
Her mevsim ayrı hazla yaşıyorum seni
Kışın bir başka,yazın bir başka
Baharların tadına doyulmuyor
Yağmur sonrası yüreğime düşen
Çiğ tanesi yokluğun
Ve içimi ferahlatan toprak kokusu gibi
Düşer gözlerime hayalin

Yokluğunla bir saydığım kırdığım kalp sayısı
Her geçen gün artıyor
Aklım karma karışık
Çözümlenmesi gereken onlarca soru var.
Sen,ben ve yaşama dair tutsak olduğum zindan
Yokluğun! !
Beraat verip sana mahkum yüreğime
Dışarı çıkmak istiyorum
Soluksuz akşamların küf kokan caddelerinde
Bırakmak istiyorum
Senden miras olan varlığını
Sensiz yapamayan ben
Seni unutmak istiyorum
Hem de her şeyden çok...

Bayram sabahını bekleyen
Harçlık alan çocuğun sevincidir bana
Seni unutmak.! !
Adının geçtiği an ağlamadığım olmadı ki
Ağladığımda..
Sarılabileceğim koca bir yalnızlığı istemiyorum artık
Yaş süzülürken gözlerimden
Nahoş kahkahalarını duyardım
Olduğum yere çöküp ağlamayacağım bu defa
Kimseye güvenim de kalmadı sayende
Hiç bir işe yaramayacak bu satırları sana yazarken
Sensiz nefes almanın da mümkün olduğunu öğrendim
Adını simgeleyen harfleri muska yapmıştım
Bak onları da gömdüm maziye
Artık adın bir anlam taşımıyorlar benim için

Hüzünden daha çok yakışan şeyler de varmış
Seven yüreğe
Ruhumun nefes almasını sağlayan yaşam öğretti bana
Sen bittiğinde ben hayatımın anlamını kazandım
Hep siyah giyerdim matemini tutarak
Şimdi en sevdiğim renktir beyaz
Oysa ölüler bir tek beyaz giyerler
Başka tercihleri yoktur çünkü
O yüzden seni seven kendimi ölü saydım
Değmeyen sen için haddinden fazla kelime öldürdüm
Gözlerimin vanasını eskittim...

Şarkılar yaralarına pansuman yaparken
Anlayacaksın bu satırların servet taşıdığını
Hiç başlamamış bir masalın sonuna imza atarken ben
Yüreğimin kanamayı tekrarlayacağını bilerek
Yeni bir aşka yelken açacağım
Adının üzerini kalınca sildim
Her bitişte hoşçakal nutku atılır ya
Ben ilgilenmiyorum..