Ben içerdeyken(Özgürlük1)

Ben İçerdeyken Her şey Hayaldi
İçeride karanlıktı her yer
İçerimdeki umutlar karanlıktı
Acımasız kader kadercilerin başucundaydı...
Kalpler kapkara
Nasırlaşmış adeta
Dört duvarda
gelecek yok
Ya da çok uzakta

Düşünceden girmişti bir abla
Gururlu ve mağrur tavrıyla
Yaptıklarının arkasında durarak
Dimdik ayakta
...
Bir ana
Bir evin kaderini altüst edip
Arkasında bir yığın enkaz bırakarak girmişti
Nerden bilirdi ki bu yolda tek yaverinin sessizlik olacağını
Oda inanmıştı
Besbelli güvenmişti

Ve bir yosma
Açtığı için bacaklarını
Umuma açık yasak bir sokakta
Cezalandırılmıştı
Onu bu yola itenler tarafından.

İçerde sübyanlar vardı
Günahsız bebeler
Ve onlara acımayan anneler

İçeride her koğuşta
Bir başka hikaye
Her ranzada
Bir başka hayat yatardı
Kimi kimsesi olmayan
Bir o kadar kimilerinden habersiz hayatlar

Simsiyah bir gardiyan vardı
Ellerinde bir ton anahtar
Ve yüzünde alaylı bir kahkaha,
Aşşağlayıcı bir sertlik
Her gece acımasızca sürerdi sürgüyü üzerimize

Her kapanan kapı
Bir başkaldırıyı daha jiletliyordu
Kan akıyordu cesaretten
Ve daha da derinleşiyordu esaret

Kapıdaki uzun boylu
Erkek görmediğimiz için çok iyice görünen simitçi
Hayaldi bize
İçerde her şey hayaldi
Bir adamla sevişmek bile...

Herkes zanlı,
Herkes esir,
Herkes tutsaktı

Düşünceyi engellemek isteyen bir müdür
Kendi aklınca hücreye atardı
Beden sığardı da
Beyin sığar mıydı hücrelere?

İçerisi karanlık
İçerisi acımasız
İçerisi izdiham
İçerisi yalan
İçerisi yaban

VE İÇERDE HERŞEY HAYALDİ..
SANİYE KAÇAR.