Ben’i Bilen Ben’ e Gider Gülhar

Ben’i Bilen Ben’ e Gider Gülhar

Yüreğimin son komşusu gibi durma kara bahtımın sınırlarında
Vize uygulamasını kaldır yalnızlığında. Bahtındaki aşk rezervlerinden mahrum etme beni.İkimiz de biliyoruz bir ömür yeter bize.Çünkü orada sen varsın, senden kalanlar var.
-İsmini verdiğimiz geleceğin kavşağında bırakma kavuşmalarımızı.
-Kavuştaklarında ağlatmasın beni sanatçı. Her şarkının yüreğinde bırakma beni.Bütün şarkılar göz yaşlarıma kaynak olmasın.
“Aha ben gidiyorum sen hemen ağla
yan ağla,dön ağla
yüce dağ başından indiremedim
yönünü yönüme döndüremedim
bir yarin aklını kandıramadım”

*Bu sızı bestesinde uzaklar dile gelsin ve beni anlatsın sana. Bir kere sevmenin pi sayısının en bildiğin halini anlatsın. Matematikten anlamıyor olabilirsin. Benim de aram aşklarla bozulduğundan beri ruhunun mühendisliği için sayılara bilendim.
-Terapi seansların durum kalaycısıyım.Kendimi tanımak istiyorum,senden sonra yabancılaşan ,garip, yabani, mutsuz, maymun iştahlı,vurdumduymaz, bana ait olmayan haller sıralanıyor.
Psikologum sensin. Son seansta onu unutmak için unutmayı konuştuk.
-Biz birbirimizi sevmiş miydik bunu sordum.
Trans ben’in konuştu:
-Asıl sen beni sevmiş miydin? Gözlerinde yaşlar aktı.Seslice bir cevap bekledin.
-Uzun bir ayrılıktan sonra sesli bir cevap bekleyip kalakaldık.
Sonra onca sevgiye rağmen, onca sıcak akışa rağmen neden gittik birbirimizden.
-Neden kayıplara alıştırmalar yaptık?
Sözler uzayıp gitse de sen yıllar sonra da olsa benim seni sevip sevmediğini merak ettin.
-Çok sesli bir ölüm gibiydi. Gözlerin bende ölümsüz bir dem bıraktı.
Tek benzer yönümüz gözlerimizdi.İkisinde de yaşlar akıyordu.
Çok sesli bir cevap değil mi ki? Aylar sonra karşılaştık, onca nefret kustu cümleler; ama gözlerimiz yaşlı.
-Sevgilim ben içimden bağırdım sen gidince duymadın sanırım.
Evet, çok sevmiştim hem de çoktan çok… Ya sen diye sormuyorum, gözyaşların yazdı sevgini yaramın defterine.
-Haydi şimdi uçakların uçsun uçsuz bucak sevgilerimin üstüne.
Düşmeyen düşlerden yaptım, rahat ol düşmez.Kanadı ben, kanadı sen olan bir sevgi uçağu.Otomatik pilotu yok, otonomim benim.
-Tek başımayken çoğul sevgilerin radarına yakalanır ömrüm.
Ceza yazar yaşanmışlık.Kendine gelmeyen bir rüyaya bırakır imkansızlık.
*Kaderin dizinde bağıllarım çözülür. Kederin ederinde umutlarım mumyalanır.Seni bana yasaklar aşkın simurgu.

-Harçlığı bitmiş yetim bir üniversiteli genç gibi naçarlığıma damla ısmarlama.
-Çok zengin bir dilencinin dil dökmesi gibi yalvartma bu aşk mağribini.
Ben’i bilen ben’e gider.
-Sen’e geçmenin senesi geldi.Bu yüzden bu yıl tümden sendeyim.
Talihsiz bir talih kuşunun güncesinde anılarımı derliyorum. Yüreğim sayrı notlar okuyor.
*Hiçlik sonsuzluğu örseliyor. Ötelenmiş özlemler hoşluğun hiçliğine felsefi demler ekliyor.
-Kim var kimde?
Kimsesiz kimler var içimde. Hangi kim,kimin kimsesine kimlik haritası.
-Kimlere kim oldun? Hangi kimin kimsesizi olmak için kimliğinden kimler biriktirdin.
-Bu kim demeyecek mi kimler, kimseler, kimsesiz bıraktığın ben.
*Bıraktığın bırakılmışlığın mişli geçmiş hayalinde söze masal olamam.
Ben biraz daha ben’e ulaştım.
Sen gelme en iyisi.
Bu hiçliğin sonsuzluğuna kimler eklememiş olursun.