Ben-i Âdem’e Yakışan… (sev, Sevil)

*-* Ben-i Âdem’e Yakışan…(Sev, Sevil) *-*
Gel dost; bir Allah’a bak, bir de kendine,
Hırs ve kibir, mil çekmiş gönül gözüne,
İnsanın; hem kendine, hem çevresine,
O, bencilliği değil mi döner zulme?
-Sevil, sev; yakışan bu ben-i Âdem’e
-Bencillik, hırs, benzer, tedavisiz derde.
*
Sevil-mek aht ise, seven pay-i tahttır,
Kibir; ruha düşen kurtçuğa misaldir.
İnsanın ruhu; bir meyveye emsaldir,
Kurt; onu içten içe, yer, yer, bitirir.
-Sevmek ve sevil-mek insana yakışır,
-Bencillik, hırs, kibir, insanı azdırır.
*
Hırs, kibir, bencillik, amansız dert gibi,
Ancak; kara toprak örter bu ayıbı,
Özünü; arttıkça makamı, serveti…
Eğiten mümindir, yenerse nefsini.
-Sevmek, sevil-mek, insan kılar, insanı…
-Benlik, kibir, hırsın, ruha ıstırabı
*
Eğer; hatır ile gönül bilmez isen,
Kendini beğenir yüksek görür isen,
Sevmek, sevil-mek, pahası biçilmeyen,
Dünyaya geldiği gibi gider, beden…
-Sevil-mek, sevebilmek erdemdir inan,
-Hırs, kibir, benlik, gam misali, hezeyan,
*
Demoğlu; bilmem dökebildi mi için…?
Yenemeyene yazık; hırs, nefs, kibrin,
Mutluluğu mümkün mü? De böyle canın,
İhtiyarlık sarar, genç yaşta bedenin.
-Sev, sevil, açılımıdır hümanizmin,
-Hırs, kibir, benlik, adı; kirin, pisliğin…

Haydar DEMOĞLU