Ben hüzünü hep sevdim.
Hüzünle düşündüm,
Hüzünle büyüdüm.
Hüzünle güldüm
Gördüğüm her şeyde
Hüzün vadı
Yaşanan hayatlar da
Atılan kahkahalar da
En mutlu anlarda
Ben hep hüzün gördüm
Gözler vardı, mahzun
Aşklar vadı, umutsuz.
Sevgiler yaşandı SON suz
Çocuklar vardı mutsuz
Onlarda hüzün gördüm
Ben hüzünü hep
Sevdim
Hüzün benim adım
evvelim
Güzin OsmancıkKayıt Tarihi : 28.12.2005 01:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bahar da yaşar, sonunda hazanı.
Gözlerden damlayan,
Gönülden gönüle akan;
Ayrılıktır, hüzündür aslında.
-----
Tebrik ederim.
Saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (6)