ben hüzünleri sevdim hep,
şiirlerim hep hüzünlüdür
kelimeler hüzünlü
sen aydınlık bir gece bulursun kendine
ben karanlığı saklarım gecede
sen mehtabı seyredersin her seferinde
ben yıldızların altında ağlarım
sen yakamoz kovalarken
ben deniz kıyılarında taşlara tutulurum
hiç çiçek açmaz benim bahçemde
sen rengarenk toplarken sevgiliye
ben göz yaşlarımı biriktirim şişelerde
kelimeler bulamam tarif etmek için şiirlerimde
sen en afilililerini çekersin sözlerin kendine
ben keşke ile başlayan cümleleri de sevmem
hasret yakmam yalnızlığıma
goncalarla döşetmem sevgiliye giden yoları
ama severim bir yaprağın sırtında sevgiliyi görmeyi
onu resmetmeyi suya
hiç boğaz’dan bakmamışımdır beykoz’a
belki sirkeci’ye ya da kadıköy’e
hiç geçmedim önünden kız kulesi’nin
ama dalgalara yüklerim sevgimi
ağlatır vurdukça bir kıyıdan diğer kıyıya
bin ah düşürür, yedi başlı deryaya
sevgisizlikten değildir hüznüm
acı da çektiğimden değil
garip bir şey işte
ben hüznü severim
hüzün beni
o yüzden ağlarım gelen sevgiliye
Kayıt Tarihi : 31.10.2006 20:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ben böyel düşünüyorum.. :)))
acı da çektiğimden değil
garip bir şey işte
ben hüznü severim
hüzün beni
o yüzden ağlarım gelen sevgiliye
.......................
Galiba bir çoğumuz hüznü seviyoruz... Bazen nedensiz de olsa yüreğimize geçip oturuyor hüzün... Nedendir bilinmez...
Güzeldi. Tebrikler
Saygımla
nuri çelik
TÜM YORUMLAR (8)