Ben Hiçbir Şey Vermedim Aşka

Al susuzluğumu yıka
fakirleşen inancımı
uzaklaşan tanrılarımı sor
en dayanılmaz zaferlerim,yenilgilerim
hediyelerle değil yurduma inşa edilmiş yalnızlıkla
takas ediliyor
bu aşk anlamına gelmiyor
Ben hiç bir şey vermedim aşka...

Gözlerimi her kapatışımda
sevişmelerimden kalma harabelere kayboluyorum
sevgililerimin gözleri önünde incelen gururum
çatlayan toprak
uçurum
yarın daha çok emniyetsiz...
düşüyorsam hala
gözlerimi her kapatışımda bir rengi daha mühürleniyor
masalımın kendi suçlarıyla...

gecenin sırlara yakın duruşunu
sabahın öpüşleriyle dirilen göğü
ağaçlarıyla sevişen o yeryüzünü
her anlatmaya çalıştığımda
öğrendiğim alfabem takılıyor boğazıma
bu gün toprağa daha yakınım oysa...

kendimden çıkıp
binlerce çocuğun gözlerine gittim
göl sularına yazılmış seslere benzeyen
hiç okunmamış dağ şiirlerine
değdi tenim
her susuş sonsuz yaşam arzularıyla
ölümlü bir adımdı
nisanın kucağında saklı yağmura dokundum
yaratılışımın tanıklığında
buldum
ama
bu aşk anlamına gelmiyor
Ben hiçbir şey vermedim aşka...