Ben Hiç Yağmurdan Kaçmadım

Şiirin yasak olduğu
Sevginin kıt olduğu
Bir evde
Sevilmekten çok sevmeyi öğrendim
Defterlerim sana ilk şiirlerim
Sobada yandı
Yine de yazmaya küsmedim
Geceyi beklerdim
Pencere önündeki dut ağacını
Işığıyla güzelleştiren
Ateşböceklerini
Bir kerecik görebilmek için
Yazın bunaltıcı havasıyla
Vıraklayan kurbağa seslerine ise
Gülümserdim
Sonra gün ışığıyla
Ellerim değerdi sardunyalara
Elimin değdiği her yer
Çiçek açardı
Ben riyakarlık bilmem
Çiçeği böceği güzel severdim
Birde seni
Adım dilinden döküldüğünde
Gözlerim yeşil ovalar olur
Kelebekler uçuşurdu içinde
Bakmazdın gözlerime
Gözlerime tutulmamak için
Çocuktum yine de
Ihlamur kokardı saçlarım
Saçlarımı tarar iki yana örerdin
Kedimle uyurdum da
Küserdin
Şimdiyse açmayınca
Camdaki küsen sardunyalar
Sen oldun
Yokluğunla konuştum
Kalbimi susturmak için
Ben hiç yağmurdan kaçmadım
Doluya tutulmamak için
O masumiyetimi hiç kaybetmedim
Hala yazıyorsam
Seviyorum şiirleri
Ama sen hariç her şeyi