Bir toprak damdı adı belki,
Kerpiçti duvarları,
İçinden rüzgarlar geçti
Ama ben hiç üşümedim.
İki söğüt arasında bir meşe,
Dört sarı yapraklı güz kavağı,
Maviyi onun tepesinde tanıdım.
Özgürlüğe ilk bu evde adım attım.
Onca yaşanmış günlerin ardından,
Mavi tepeli söğüdün,
Ucunda hüzün asılıdır…
Kayıt Tarihi : 18.9.2006 15:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nogay Yaren](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/09/18/ben-hic-usumedim.jpg)
bir taze akasya ağacının altında,
çocuktum..
Ve özgürlüğü tatmak için..
şimdi gibi,
hep tırmandım..
Özgürlük sarhoşluğunda
maviye bulandım..
çok güzel yüreğinize sağlık.
TÜM YORUMLAR (1)