Ben Hiç Sevilmedim Ki Şiiri - Gülgün Solmaz

Gözüm takılı kaldı onlara
Küçüğümün o küçücük ellerine
Öyle sıkı tutmuştu ki annesini
Belli ki bırakmak istemiyordu
Öyle seviyordu ki annesini
Bu her halinden belli oluyordu
Gözlerindeki sevgi parlıyordu
Uzaktan bile ışık saçıyordu
Oysa ben hiç böyle sevilmedim ki

Bir anneyle karşılaştım dün
Çocuğu için yanıp kavrulan
Canın yandı mı annecim diyen
Çocuğuna sımsıkı sarılıp
Korkma yanındayım annem diyen
Yaralanan elini öpüp koklayıp
Geçecek annem diye acısını hafifleten
Şöyle geçmişe dönüp düşündüm
Ben hiç böyle sevilmemiştim ki

İki sevgili gördüm elele,gözgöze
Öyle bir sevda yüklüydü ki gözlerinde
Bakışlarında haykırıyorlardı birbirlerine
Elleri kenetlenmiş bir yumak olmuştu
Gözleriyle konuşuyorlardı adeta
Yürekleri sonsuzluğu haykırıyordu
Sensiz bir an bile nefes alamam
Sensiz yaşayamam diyordu
Düşündüm,ben hiç böyle sevilmedim ki..

01.43 Pazar
25.08.2013