Ne sahilinde yürüdük bu kentin,
Ne gün batımını izledik seninle.
Sen hep benimleydin ama,
Ben hiç senle yaşamadım ki.
Düşlerimde tuttum ellerini,
Rüyalarımda sarıldım bedenine.
Gözlerinden içerken aşk şarabını,
Ben hiç senle uyumadım ki.
Sımsıcak sarılmanı istedim hep,
Okşamanı saçlarımı sevgiyle.
Aydınlık sabahlara uyanmayı seninle,
Oysa;
Ben hiç senle uyumadım ki.
Hiç uyurken seyretmedim seni,
Gülümser misin uykunda.
Belki sımsıkı sararsın,
Belki sırtını dönersin bana.
Ben hiç senle uyumadım ki,
Bu yüzden bilmem,
Nasıl uyanılır senli
Sabahlara…
13.4.2008
Kayıt Tarihi : 13.4.2008 14:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ve az önceki şiirdeki en güzel satırı yad ediyorum...
inadına bana seni anlatıyordu pikaptan yükselen nağmeler :)) pikap herhalde 45'lik manisalı yani hehe hehe...
Bu yüzden bilmem,
Nasıl uyanılır senli
Sabahlara…
hoş bir anlatım .kutluyorum.
ŞİİR YOLUNUZUN AYDINLIK OLMASI TEMENNİSİYLE SELAMLARIMI GÖNDERİYORUM ŞAİR ARKADAŞIM
TÜM YORUMLAR (9)