ben hiç omzunda ağlamadı annem
hep kendi kendimde
buldum teselliyi
iç çekerek ağlarken
hıçkırıklarımdı
tek duyduğum
ben teselliyi
kendimde ağlayarak
buldum
ben hiç ağlarken
sarılmadım bir dostuma
sarılıp ağlamak
nasıl bir duyguysa
dostluk dediğin
uzaktan nasılsın
sorusuysa
benim hiç dostum
olmadı anne
ben hiç boynuna sarılıp
ağlayamadım annem
üzüntünü kederini
paylaşmak nasıldı
dostum olsa anlardı
anlardı değilmi anne
ne zaman istersen
ben burdayım
seninleyim
diyenler nerde
gelde gör halimi
gelde gör annemm....
Kayıt Tarihi : 28.9.2012 14:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!