Ben Hiç Morfin Kullanmadım.

ben hiç morfin kullanmadım.
zoruma gidiyor böyle yaşamak, 
ben siz istediğinizde varım, siz istemediğinizde de yokum.
olmaz, olamaz!
bu hayat bana babamdan bulaştı.
adam olamadım.
ben istemeden geldim bu dünyaya.
istemeden evlendirilen bir genç kızın hüznünü taşıyorum sanki.
ama yorulduğumu hissettim bugün.
halsiz ve hastayım, 
mutsuz ve umutsuzum,
parasız ve pulsuzum,
işsiz ve güçsüzüm.
en kötüsü -dostsuzum.
ne yapacağım, ne mi yapacağım?
şamil oğlum git bir iş bul diyen annemi mi dinlemeliyim,
yoksa ne yaparsan yap bana bulaşma diyen babamı mı?
ama baba sen beni bulaştırdın bu dünyaya.
ama anne torpilsiz işe almıyorlar bu dünyada.
stres, stres, stres!
paket paket sigara içiriyorum.
geceleri hiç uyumuyorum.
sabahlara kadar düşünüyorum.
ne düşündüğümü bilmiyorum.
gözlerim altı çukurlaşıyor,
oysa hiç morfin kullanmadım ben!
damarlarım sıfır.
saat yine gece yarasından sonra 02:37.
uykum geldi ama boşuna geldi,
yine uyumayacağım, yine ne düşündüğümü bilmeden düşüneceğim.
altı kat battaniyenin altındayım.
bugün akşama kadar trio joubran dinledim, kafam şişti.
beynim zonkluyor, midem de bulanık.
saat sabaha doğru ilerlerken, babamın öksürük seslerini duyuyorum yan odadan.
ve fırtına odamın camlarını tokatlarıyor.
içime bir titreme geliyor ve bedenimdeki tüm tüyler diken diken.
içim huzursuz, sayısız extra shot'a ihtiyacım var tanrım.
sende uyumamı istemiyormusun.
bazen perdeyi aralayıp gökyüzüne bakıyorum da,
bulutlar kayıp gidiyor, 
sanki bana sırıtıyorsun tanrım...