Ben Hiç Karanlık Olmadım

bilmem, kaç kere göğü yardım
dokundum yıldızlara
ve kaç kere çakıldım — son hızla

“bana bihabersin” deme
kim bilir kaç kez savaştım kendimle
hangi cephede olduğumu bile bilmeden
istedim bazen kendimi yenebilmeyi
bazen de kendi ellerimle kendimi sevebilmeyi
bir yabancı gibi

bir akrobasi gösterisinin içindeyim
karanlık ve aydınlık arasında
öyle ki, bazen asılı kaldım gride
belirsiz bir ifade yer etti göğsümde

ama ben hiç karanlık olmadım
gölgem düşmesin kimsenin üzerine
kendimi, kendimle bıraktım
mahşerin ortasında — bir başına

meleklerin kollarında mı şimdi teselli?
ölmek istemiyorum.