Ben Hiç Gitmedim ki Şiiri - Kemter Abdal

Zaman aktı, dediler, "değişmen lazım."
Herkes başka bir denize yelken açtı.
Yeni maskeler taktılar yüzlerine,
Unuttular eskiyen sözlerini.

​Aynalara baktım, hep aynı adam.
Aynı acemi telaş, aynı derin yara.
"Sen de," dediler, "ne yollar aştın."
Gülümsedim.
Yol hep dışımdaydı,
Kaldırımlar, otogarlar, telaşlı insanlar...

​Ben hiç gitmedim ki.

​Sandılar ki kabuk bağladı yaram,
Sandılar ki küllendi o son yangın.
Bedenim gezdi, evet, güldü, ağladı,
Başka şehirlere "merhaba" dedi.

​Ama ruhum...
O en dürüst, o en savunmasız an'a çakıldı.
Bütün içtenliğimle sevdiğim o günün
Enkazında kaldı aklım.

Gidenler benim gölgemdi,
Gidenler bir aldanıştı.
Ben hep içimde,
Hep o aşkın son bakışında kaldım.