Ben Hiç Büyümedim Anne Şiiri - Mine Türk Ay

Ben Hiç Büyümedim Anne

BEN HİÇ BÜYÜMEDİM ANNE
Miski amber gibi mi kokardın
Kır çiçekleri gibi mi yoksa
Ya da toprak kokusu yağmur sonrası
Hani huzur, dinginlik verir insana…
O yüzden mi hep içime çekişlerim
Ah! Hangisiydin? Bilebilseydim…
Ben seni hiç koklamadım anne!

Karabasanlı kâbuslar görürdüm
Korkardım, terlerdim, üşürdüm
Küçüldükçe küçülürdüm yatağımda
Hep düşledim karanlığı kovduğunu
Kollarınla sarıp, yüreğimi ısıttığını
Ben hiç kucağınla tanışmadım anne

Hasta olduğumda bakışlarının titreyişini
Göremedim ilaç olan gülümseyişlerini
Kaç kovanın balı saklıydı sözlerinde
Saçlarımı nasıl okşardı ki ellerin
Kelebeğin dokunuşu gibi mi mineye
Ben hiç şefkatini tatmadım anne

Sesin nasıldı ninni söylerken
Hiç masal dinlemedim senden
Anne kokulu uykulara yatmadım ben
Duvarlarda asılı kaldı çığlıklarım
Sevinçlerim ise benim gibi yetim
Ben seni hiç yaşamadım anne

Zamanında doyurulmadı duygularım
Bu yüzden çocuk, hep bir yanım
Akar gözyaşım, yüzüme yel değse
Örselenir kalbim, kırıcı bir sözde
Ararım sevgiyi gözbebeklerinde
Ben hiç büyümedim ki anne

10.10.2011- MİNE TÜRK AY

Mine Türk Ay
Kayıt Tarihi : 10.10.2011 11:34:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Hikayesi:


benim gibi annesinden ayrı büyüyen ve ya annesini kaybetmiş tüm evlatlar için yazıldı...

Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

TÜM YORUMLAR (47)

Mine Türk Ay