Ben hiç böyle olmamıştım ağlamaklı kırgın üzgün perişan bir halde...
Şimdilerde uyku uyuyamıyorum hep aklımda sen gelmek istiyorum ama yapamıyorum...
Her yanım alevler içinde sanki bir engel var aramızda biliyorum yaklaşamıyorum sana...
Sen küçük kardeşini özlemedin mi hasret kalmadınmı yoksa unuttunmu beni...
Karanlık odada dört duvar arasında nereye dönsem seni düşünür haldeyim..
Bazen diyorum niye bıraktı beni niye kendine hasret koydu kızıyorum...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta