Ben Hiç Böyle Bir Dünya Hayal Etmemiştim ...

Ben hic boyle bir dunya hayal etmemistim anne. Küçükken ne kadarda güzel anlatmıştın halbuki, masal gibiydi herşey sanki. Bir an önce büyümek, hayatın kollarına atılmak istemiştim. Keşke hiç büyümeseydim, hep çocuk kalsaydım be Anne. Köşe başında arkadaşlarımla oynarken ne kadar da mutluydum. Bazen diyorum ki; keşke mümkün olsaydı qeriye dönebilmek, çocuk kalabilmek, masallardaki qibi bir dünyada yaşayabilmek. Mümkün değiL demi Anne, imkansız demi maziye dönebilmek. YaLanın kötü olduğunu sen anlatmamışmıydın bana Anne, peki niye kandırdın beni, niye YaLan söyLedin? ? Aşıklar anlatmıştın bana, sevdalılar anlatmıştın onlardamı yaandı Anne? Küçükken söylediğin herşey bir masalardan mı ibaretti. Nasıl severdin, nasıl kollardın beni kötülüklerden. Nasıl merak ederdin eve geç qeldiğimde, nasıL da sarıLıp boynuma, okşardın saçLarımı. Bir qün qeLecek, benim yerime sevdiğin kadın yapacak bunLarı derdin. Hiç olmadı be Anne Senin gibi karşılıksız, çıkarsız, candan seven hiç oLmadı Kimisi parama geldi, kimisi gönül eğlendirmek istedi. Oysaki sen küçükken, KADINLAR öyle bir sever, bağlanır ki; canını alırsın ama sevdiğini elinden alamazsın derdin. Bu da senin söylediğin pembe yalanlardanmış Anne.. Yada o sevmeler eskilerde yada masallarda kalmış. Artık kimse sevdiği için gözyaşı dökmüyor, engeller aşmıyor, şiir yazmıyor. Kimse sevdiği için canından olmuyor. Annem artık kimse candan yürekten sevmiyor Seversede hep tek taraflı sevdalar yaşanıyor. Bende öyleyim Anne OĞLUN, sevdaLı Ama kimse görmüyor Anne Şiirler yazıyorum ona dair, sevdama dair sözler yazıyorum. O anlamadıkça ben kahroluyorum. Ben onu severken, onun başkasını sevmesi beni mahfediyor Anne. Ondan başka bişey düşünemez oldum. Kalbim onun aşkıyla günden güne dahada fazla yanıyo. Baktığım, gördüğüm herşeyde, herkeste O var Anne. Çok uzaklardada olsa, O aslında hep benimle. Çıkarmak istesemde onu içimden, yapamıyorum, canın yanıyor Anne!