Ömrümün son vapuru kalktı.
Sahte mailiğinde denizin,
beyaz olması gereken köpükler eşliğinde yol almaya.
Uğrayacağı son iskeleydi,
terkettiği sorgusuz,sualsiz.
Kara geceyi parlatan içilen son cigara.
Tanışılmayan birinden alınan,
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
