Ömrümün son vapuru kalktı.
Sahte mailiğinde denizin,
beyaz olması gereken köpükler eşliğinde yol almaya.
Uğrayacağı son iskeleydi,
terkettiği sorgusuz,sualsiz.
Kara geceyi parlatan içilen son cigara.
Tanışılmayan birinden alınan,
son bi yudum,
son bi nefes,hayattan.
Ve inadına yaşamak,yeldeğirmenleriyle savaşarak.
Ya da ölmek; bir nefesiyle ejderhanın.
Kapatmak gözlerini,
izmaritin suda can verirken çıkardığı sesten önce,
Herşeyden, sonra...
Kayıt Tarihi : 28.7.2005 15:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)