Ben Herşeyimi Ayıkken Kaybettim

Ben herşeyimi ayıkken kaybettim
Pembe bir düştü mevsimlerim
İçimde fırtınalar kırlangıç zikzakları çizerdi
Hayallerim kafdağı ötesine kayardı
Henüz tanımadan sundular aşkı bana
Isırgan otu gibi birşeydi.
Yüreğimden silindi tüm duygularım
Yıldızlı bir geceydi sarhoşluğum
Ben herşeyimi ayıkken kaybettim
Gölgeli bir gündü anlayamadım
Uykudayken doğdu üstüme güneş
Çocukluğum kızıllığında boğuldu
Oysa ellerimin içindeydim birbaşına
Çizgi çizgi yürüyordum boşlukta
Yıldızların yol gösterdiğini sanıyordum
Annemin sarıgülleriyle uyandım
Ben herşeyimi ayıkken kaybettim
Ne kadar yağmur yağdı gözlerimden bilemezsiniz
Kimsecikler bilmedi masumluğumu
Ardımda hep yitik zaman vardı
Gönlüm iki ayaklı gecelerle sarsıldı
Baykuş gözlerinde tükendi umutlarım
İçimdeki bozkırlardan kurtulamadım
Ben herşeyimi ayıkken kaybettim
Ayık bir akşamdı kadınlığım
İçtiğim kadehlerde ben vardım
Yok edemedim kendimi çırpındıkça
Biriktikçe biriktirdiler beni
Bir türlü tükenemedim...

Ahmet TIĞLI 10.3.2010 (Sevgi Merdivenleri)