Ben Her Yaşta Annemi Özlüyorum

Ben her yaşta annemi özlüyorum
Yaşlandıkça sanki daha çok bağlanıyorum
Yalnızlıklar ruhumu sarmalarken
Ne bu gurbet biteceğe benziyor
Ne ben özlemekten vaz geçiyorum

Ben her yaşta annemi özlüyorum
Ne zaman oğlumu düşünsem
Annemin yerine koyuyorum kendimi
Ne bu hasret biteceğe benziyor
Ne ben o vuslattan vaz geçiyorum

Ben her yaşta annemi özlüyorum
Sanki hiç büyümemiş bir çocuk gibi
Her gece onunla konuşuyorum
Ne bu rüya biteceğe benziyor…
Ne ben uyanmaktan vaz geçiyorum

Ben her yaşta annemi özlüyorum
Her bir tavrı, her tembihi, her sözü
Dilimde nakarat, tekrarlıyorum
Ne bu güfte biteceğe benziyor…
Ne ben bu besteden vaz geçiyorum

Ben her yaşta annemi özlüyorum
Evlatken, kardeşken, eşken, babayken
Yürürken kaderin çizdiği yoldan
Ne bu yollar biteceğe benziyor
Ne ben o menzilden vazgeçiyorum

Ben her yaşta annemi özlüyorum
Hayatımın bahanesi o sanki
Şimdilerde kızıma nazlanıyorum
Ne bu döngü biteceğe benziyor
Ne ben bitirmekten vaz geçiyorum

Mayıs 2018/ Kıbrıs-Lefkoşa