Ben Her Geçen Gün Ölüyorum

Hissettiklerimi yaşayamadan geçiyor
Bir asırlık ömrüm
Her saatte duygu yüklü bu kalp
Her dakika kinle taşlaşıyor.
Oysa onlar farkında değil...
Artık bayatladı eskide kalan hatıralarım
Hiçbir şeye değmiyor yaşananlar,
Geride kalan boş pişmanlıklar.
Belki de hata bende bilmiyorum.
Sevmenin bedeli bu kadar ağır mı olmalı?
Her geçen gün eziliyorum,biraz daha ölüyorum.
Yozlaşmış toplumun parçası oluyorum.
Sahte gülüşlerim,kahkahalarım hep birilerineydi
Ya şimdi ağlıyorum kim için,ne için?

Boşlukta düşüyorum
Çığlıklarımı duyan yok.
Ben her geçen gün ölüyorum!
Ötenazi bile dahi iyi
Bir iğnenin ucunda ölüm
Zaman ilerledikçe ölmek güzel mi sanıyorsun?
Her saniye seni özlemek,sana sarılmayı istemek güzel mi?
Ne yalancı dünyasın.
Yine terazin dengesiz tarttı:Beni ve benim gibileri
Biz niye mutluluğa hasretiz?
Niye egomuz tatmin olmuyor?
Niye belirsizliklerin peşinde koşuyoruz?
Niye boş şeylerle uğraşıyoruz?
Bu soruların cevabını biliyor musun?
Ben zaten hep bu sorularla yaşadım,yaşıyorum
Ben her geçen gün ölüyorum!
Yada öldürdüler diyelim.
Ben bir fidandım
Sonra toprakla bütünleştim
Ve şimdi bir çiçek oldum
Ama soluyorum
Bir yudum sevgiye hasret kalarak.

24.04.1999